In veel landen is het al de normaalste zaak van de wereld, maar bij ons begint de trend (al dan niet noodgedwongen) nu pas te ontstaan: met meerdere generaties in dezelfde woning wonen. Wat zijn de dingen waar je op moet letten, en hoe pak je zoiets aan?
Gezellig met zijn allen onder één dak
In het buitenland zie je het zo vaak: enorme families die samen in een huis wonen. Oma of opa heeft een eigen kamer, vaak een flinke, vader en moeder ook, en de kinderen delen de kamers die over zijn. Soms komt er zelfs nog een nieuwe generatie om de hoek kijken, als de kinderen zelf ook weer kinderen krijgen. Ieder kent zijn taak, zijn rol binnen het samengestelde gezin, en behandelt elkaar met respect. Mooi, toch?
In Nederland zijn wij over het algemeen niet zo dol op dit soort samenstellingen. We gaan ervan uit dat onze kinderen voor hun dertigste toch echt het huis wel uit zijn, en moeten er in veel gevallen niet aan denken dat onze ouders of schoonouders jarenlang een kamertje bezet houden. Onze huizen zijn er niet op gebouwd, onze opvattingen er niet op ingericht. Maar toch begint dit steeds meer te veranderen, al is het op de Nederlandse manier.
Nu het voor veel jongeren steeds lastiger wordt om een eigen woning te vinden, is het nog een tijdje inwonen (vaak met partner) bij de ouders steeds normaler aan het worden. En nu ouderen steeds langer zelfstandig blijven, en niet meer naar een bejaardentehuis verkassen, nemen de zorgen voor passende huisvesting voor hen ook toe. En dus zijn er steeds meer initiatieven om woningen te bouwen waarin meerdere generaties samen kunnen wonen. Onder één dak, maar vaak wel met een eigen voordeur en eigen voorzieningen.
Maak goede afspraken en richt het huis erop in
Om deze manier van samenleven te laten werken, is het natuurlijk belangrijk om goede afspraken te maken met elkaar. Wat verwachten we van elkaar, en wat doen we vooral niet? Leg deze afspraken ook even vast, ook al zijn jullie allemaal familie, dat geeft iedereen een houvast.
Verder richt je de woning natuurlijk zo in dat hij toekomstbestendig is. Misschien kunnen opa en oma een benedenverdieping nemen, zodat alles gelijkvloers is, of worden er juist trapliften geplaatst zodat zij zo lang mogelijk zonder hulp kunnen blijven wonen. Een traplift kopen maakt dat zij, al dan niet met mantelzorg, zo lang mogelijk zo normaal mogelijk kunnen blijven wonen, ook als zij wat slechter ter been raken. En wie weet, bevalt het samenwonen als familie wel zo goed dat de generaties over vele jaren ‘doorschuiven’ binnen de woning, en ook de kinderen van de kinderen er een eigen plekje vinden.
